استاد تمام عرصه جراحی با تشبیه زندگی به ریلی متحرک که چه بخواهیم و چه نخواهیم ما را به انتهای راه زندگیمان خواهندرساند، گفت: وقتی به انتهای راه رسیدیم هر قدر بگوییم در دنیا این سمت، آن مقام، این میزان ثروت و … را داشتم فایده‌ای ندارد بلکه پرسیده خواهدشد برای خدا و خلق خدا چه کرده‌اید.
برای پروفسور منوچهر دوائی چندین و چند سمت می‌توان نوشت؛ استاد تمام عرصه جراحی، عضو هیئت مؤسس انجمن جراحان ایران، عضو پیوسته فرهنگستان علوم پزشکی و … . اما کسانی که ایشان را می‌شناسند می‌دانند این سمت‌ها نمی‌تواند تمام ابعاد وجودی ایشان را نشان دهد.
ایشان یک بعد شخصیتی و انسانی بزرگ دارند. پروفسور دوائی رئیس شورای سیاستگذاری موسسه ملی مرهم هستند. یعنی در کنار تحصیلات، تخصص و مشاغل مختلف اندیشه گسترش خیر و عمل به مسئولیت انسانی و اجتماعی دارند.
وقتی با یک جراح صحبت می‌کنید انتظار ندارید تمرکز صحبتش بر روی فرهنگ باشد اما پروفسور دوائی دغدغه فرهنگ دارد.
گفت‌و‌گویی کوتاه با ایشان همانی می‌شود که باید بشود؛ حرف‌هایی از دل برآمده که بر دل می‌نشیند.
پروفسور منوچهر دوائی معتقد است: مجموعه فرهنگ عبارت است از طرز تقابل و تعامل انسان‌های جامعه با یکدیگر و با جهان پیرامونشان و وقتی این تعامل با سایر انسان‌ها، طبیعت و کل هستی تعاملی فرهنگی و فرهنگ‌ساز باشد، والا هست و قابل یادآوری.
وی با اشاره به اینکه فرهنگ مردم و جامعه، یک عنصر متحرک و در حال تغییر است، گفت: چون فرهنگ سیال و پیشرونده است، ملتی عاقبت خیر خواهدداشت که حرکت فرهنگش به طرف اخلاق باشد و اخلاق عبارت است از بایدها و نبایدها را بر اساس انسانیت.
این استاد تمام عرصه جراحی در ادامه ضمن سپاسگذاری از فعالیتهای دکتر کلانترهرمزی و آرزوی طول عمر و سلامتی برای وی و خانواده ایشان، گفت: فعالیتهای دکتر کلانتر هرمزی و سبکی از زندگی که برای خود انتخاب کرده‌اند جلوه و نمادی از زندگی بر اساس فرهنگ اخلاقی است و حرکتی است که اقتباس از آن موجب رشد و نمو جوانان می‌شود.
وی با تأکید بر ماندگاری کار خیر برای انسان، گفت: باور بفرمایید من در سنی هستم که می‌توانم این حرف را با نهایت استحکام بگویم؛ به هیچ وجه‌من‌الوجوه داشته‌های مادی و دنیوی برای انسان باقی نخواهدماند. همه‌شان فناپذیر است، هرکدام که فکر کنید؛ مال و منال ، تملک ثروت، حساب‌های بی‌کران بانکی و هزار چیز دیگر … به هیچ وجه همیشگی و ماندگار نیست هیچکدام در دستانتان باقی نخواهدماند.
استاد دوائی ادامه داد: من همیشه زندگی را به ریل‌های متحرکی که توی فروشگاه‌ها و فرودگاه‌ها هست تشبیه می‌کنم. زندگی ما هم ریلی متحرک است که چه بخواهیم و چه نخواهیم به انتها خواهدرسید و وقتی به انتهای راه رسیدیم هر قدر بگوییم در دنیا این سمت، آن مقام این میزان ثروت و … را داشتم فایده‌ای ندارد بلکه پرسیده خواهدشد برای خدا و خلق خدا چه کرده‌اید و خوش به حال کسانی که در آن زمان چیزی برای عرضه و کسب و عنایت و مرحمت الهی داشته باشند.
رئیس شورای سیاستگذاری مؤسسه ملی مرهم با مناعت طبعی خاص و همیشگیشان ادامه دادند: ولی کسانی که مثل بنده حقیر که کار خیری نکردند و زندگیشان در بطالت گذشته دست خالی هستند و آن روزی که پرده‌ها در عالم برزخ از جلوی چشم انسان می‌افتد و انسان واقعیات و حقایق را عریان می‌بیند، التماس‌ها برای بازگشت و جبران فایده‌ای ندارد.
وی در پایان گفت: خوش به حال اعضای مرهم که از خوبان هستند. خوشا به حال حاج خانم کلانتر هرمزی مادر بزرگوار دکتر کلانترهرمزی که واقعا الگوی صفات نیک و خداپسندانه بود و تشکر و قدردانی از زحمات تیم مرهم که کارهای خیرشان را بدون هیچ چشمداشتی انجام می‌دهند و به جز عشق، ایمان و وفاداری به انسانیت چیز دیگری در وجودشان نیست و همین‌ها را نزد خداوند خواهندبرد و ان شاء الله مورد قبول درگاه حق تعالی قرارخواهدگرفت.
